แอ่งเสฉวนเป็นพื้นที่กว้างใหญ่ที่อุดมสมบูรณ์ของเนินเขาเตี้ยๆ และที่ราบซึ่งล้อมรอบด้วยภูเขาเกือบทั้งหมด: ที่ราบสูงทิเบตทางทิศตะวันตก ที่ราบสูงหินปูนหินปูนทางใต้ เนินเขาขรุขระเรียงเป็นแถวขึ้นไปทางทิศเหนือและทิศตะวันออก ตัดผ่านโดยแม่น้ำฉางเจียง (แม่น้ำแยงซี). ในศตวรรษที่ 8 กวีหลี่ไป๋ซึ่งสะท้อนถึงภูมิประเทศนี้ ได้ประกาศอย่างมีชื่อเสียงว่า “หนทางสู่ซู่ (เสฉวน) ยากกว่าหนทางสู่สวรรค์” แม่น้ำขนาดใหญ่หลายสายระบายออกจากทิเบตตะวันออกเพื่อเข้าสู่ ลุ่มน้ำเสฉวน และรวมกับแม่น้ำแยงซี แม่น้ำเหล่านี้ได้ทับถมชั้นตะกอนทางตะวันตกของแอ่งเสฉวนซึ่งมีความหนาหลายกิโลเมตร ในขณะที่ทางตะวันออกของแอ่งนั้นปราศจากตะกอนอย่างน่าทึ่ง ที่นี่ทางทิศตะวันออก หินทราย Triassic สีแดงและหินดินดานสีม่วงงอกขึ้นสู่พื้นผิวที่ซึ่งผุกร่อนกลายเป็นดินที่ให้ผลผลิตทางการเกษตร นักธรณีวิทยาสันนิษฐานว่าเมื่อหลายล้านปีก่อน แม่น้ำในภาคตะวันออกของจีนได้กัดเซาะไปข้างหน้า ทะลวงภูเขาที่ล้อมรอบแอ่งเสฉวนเพื่อยึดช่องทางของแม่น้ำแยงซี ซึ่งขณะนั้นไหลลงทางใต้สู่อ่าวตังเกี๋ย เมื่อแม่น้ำใหญ่เปลี่ยนเส้นทางไปทางตะวันออก มันก็พัดพาเอาตะกอนหลายพันลูกบาศก์กิโลเมตรออกจากแอ่งเสฉวน