คลื่นกระแทกเหล่านี้เผยให้เห็นเงื่อนงำเกี่ยวกับความหนาแน่นของมวลสารระหว่างดวงดาว ซึ่งเป็นค่าที่ส่งผลต่อความเข้าใจของเราเกี่ยวกับรูปร่างของเฮลิโอสเฟียร์ของเรา การก่อตัวของดาวฤกษ์ และแม้แต่ตำแหน่งของเราในดาราจักร เมื่อคลื่นเหล่านี้สะท้อนผ่านอวกาศ ยานสำรวจอวกาศ พวกมันสั่นสะเทือนอิเล็กตรอนที่อยู่รอบๆ พวกมัน ซึ่งส่งเสียงดังออกมาตามความถี่ลักษณะเฉพาะ ขึ้นอยู่กับว่าพวกมันรวมตัวกันแน่นแค่ไหน ยิ่งระยะห่างของเสียงเรียกเข้าสูงเท่าใด ความหนาแน่นของอิเล็กตรอนก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น ระบบย่อย Plasma Wave ของ Voyager 1 ซึ่งรวมถึงเสาอากาศ หูกระต่าย สองเสาที่ยื่นออกมา 30 ฟุต (10 เมตร) ด้านหลังยานอวกาศ - ได้รับการออกแบบมาให้ได้ยินเสียงเรียกเข้านั้น