การออกแบบชุดอวกาศทั้งหมดพยายามลดหรือขจัดปัญหานี้ ทางออกที่พบบ่อยที่สุดคือการสร้างชุดสูทจากหลายชั้น ชั้นของกระเพาะปัสสาวะเป็นชั้นยางที่ระบายอากาศได้ดีเหมือนลูกโป่ง ชั้นที่กั้นอยู่นอกกระเพาะปัสสาวะและให้รูปร่างเฉพาะสำหรับชุด เนื่องจากชั้นของกระเพาะปัสสาวะมีขนาดใหญ่กว่าชั้นของสายรัด สายรัดจึงรับแรงกดทั้งหมดที่เกิดจากแรงกดของชุด เนื่องจากกระเพาะปัสสาวะไม่ได้อยู่ภายใต้แรงกดดัน จึงไม่ "แตก" เหมือนลูกโป่ง แม้ว่าจะถูกเจาะก็ตาม ชั้นของการยับยั้งชั่งใจมีรูปร่างในลักษณะที่งอข้อต่อจะทำให้กระเป๋าผ้าที่เรียกว่ากอร์เปิดขึ้นที่ด้านนอกของข้อต่อ สิ่งนี้จะชดเชยปริมาตรที่หายไปด้านในของข้อต่อ และทำให้ชุดสูทมีปริมาตรคงที่ อย่างไรก็ตาม เมื่อเลือดถูกเปิดจนสุดแล้ว ในชุดอวกาศของรัสเซีย แถบผ้าจะพันรอบแขนและขาของนักบินอวกาศอย่างแน่นหนานอกชุดอวกาศ เพื่อป้องกันไม่ให้ ชุดอวกาศ ขึ้นบอลลูนเมื่ออยู่ในอวกาศ ดผสมมีส่วนที่เป็นเปลือกแข็งและส่วนที่เป็นผ้า Extravehicular Mobility Unit ของ NASA ใช้ลำตัวส่วนบนที่แข็งด้วยไฟเบอร์กลาส (HUT) และแขนขาที่เป็นผ้า I-Suit ของ ILC Dover แทนที่ลำตัวส่วนบนแบบแข็งด้วยลำตัวส่วนบนแบบผ้าที่อ่อนนุ่มเพื่อลดน้ำหนัก โดยจำกัดการใช้ชิ้นส่วนแข็งกับตลับลูกปืนข้อต่อ หมวกนิรภัย ขอบเอว และช่องเปิดด้านหลัง ชุดรัดรูปหรือชุดรัดรูป ใช้ถุงน่องยืดหยุ่นหนารัดร่างกาย ศีรษะถูกสวมหมวกนิรภัยที่มีแรงดัน แต่ส่วนอื่นๆ ของร่างกายจะถูกดันด้วยเอฟเฟกต์ยางยืดของชุดเท่านั้น วิธีนี้ช่วยขจัดปัญหาปริมาณคงที่ และลดความเป็นไปได้ของการลดแรงดันของชุดอวกาศ อย่างไรก็ตาม ชุดเหล่านี้สวมใส่ยากมากและประสบปัญหาในการให้แรงดันคงที่ในทุกที่ ข้อเสนอส่วนใหญ่ใช้เหงื่อตามธรรมชาติของร่างกายเพื่อรักษาความเย็น ดูชุดกิจกรรมอวกาศสำหรับข้อมูลเพิ่มเติม