ตัวอย่างเช่น ฮิปโปแคมปัส ซึ่งคิดว่ามีหน้าที่สร้างความทรงจำ พัฒนาต่อไปจนกระทั่งอายุเจ็ดขวบเป็นอย่างน้อย เราทราบดีว่าขอบเขตทั่วไปสำหรับการชดเชยความจำเสื่อมในวัยเด็ก - สามปีครึ่ง - เปลี่ยนไปตามอายุ เด็กและวัยรุ่นมีความทรงจำเร็วกว่าผู้ใหญ่ สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่าปัญหาในการสร้างความทรงจำอาจน้อยกว่าการรักษาความทรงจำเหล่านั้นไว้ แต่นี่ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องราวทั้งหมด อีกปัจจัยหนึ่งที่เรารู้ว่ามีบทบาทคือภาษา ตั้งแต่อายุหนึ่งถึงหกขวบ เด็ก จะพัฒนาจากขั้นพูดคำเดียวไปสู่การพูดภาษาแม่ได้คล่อง ดังนั้นจึงมีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในความสามารถทางวาจาของพวกเขาที่คาบเกี่ยวกับช่วงความจำเสื่อมในวัยเด็ก ซึ่งรวมถึงการใช้อดีตกาล คำที่เกี่ยวข้องกับความจำ เช่น “remember” และ “forget” และสรรพนามส่วนตัว ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบคือ “mine